فرفیون

نام علمی : Euphorbia

علف هرز فرفیون چند سال پیش ابتدا در غرب استان گلستان ظاهر شد. اما به تدریج شدت آلودگی و وسعت آن افزایش یافت و تا مرز نواحی شرقی استان مثل آزاد شهر نیز گسترش پیدا کرد و اکنون جز علف های هرز مهم و مشکل ساز در مزارع سویای استان محسوب می‌شود اما این علف هرز مشکل ساز دارای خواص دارویی فراوانی است.

بطور کلی فرفیون گیاهی است شیره دار، برگ ها تخم مرغی، دندانه های اره ای، به رنگ خاکستری روشن با دمبرگ های کوتاه است. نژادهای مختلف دارد، بعضی از انواع آن دارای گل زرد و بعضی گل سفید یا گل بنفش هستند. در اثر شکاف یا شکستن از ساقه آن شیرابه ی سفیدی خارج می‌شود که همان فرفیون است. ریشه این گیاه قطور و تقریبا ترش مزه است. میوه آن بیشتر قرمز رنگ است. دانه های آن شبیه به عدس است.

گیاهی است سمی به طوری که خوردن سه گرم از شیرابه آن انسان را می‌کشد، اگر گاو این گیاه را بخورد می‌میرد اما چنان چه گوسفند بخورد در صورتی که به حد افراط نباشد زیان چندانی نمی‌بیند ولی اسهال شدید می‌کند. این گیاه بومی هند است و در حبشه، سودان، مصر و مناطق مدیترانه نیز انتشار دارد. در ایران در اکثر مناطق کشور در باغ ها و صحاری می‌روید.
کاربرد درمانی :

دارای طبیعت خیلی گرم و خیلی خشک است، اگر مقدار کمی از آن خورده شود، تب بر، کرم کش، ضد انگل است. خون را تصفیه می‌کند و برای کسانی که بدنشان زیاد جوش می‌زند مفید است. در موارد ابتلا به بیماری ترس از آب یا هاری که آن را هایدروفوبیا گویند، مفید است.

خشک آن را با برنج تخمیر شده مصرف کنید. تازه آن را بکوبید و بر محل عقرب گزیدگی بگذارید، زهر عقرب را خنثی و درد را ساکت می‌کند. برای رفع خارش و جوش و کرک، گیاه فرفیون را بجوشانید و از آب آن برای شست و شو مصرف کنید. اگر تخم فرفیون را مخلوط با فلفل بو داده خورده شود برای بیماری وبا مفید است. روغن حاصل از تخم فرفیون مسهل است و آب جوشانده ریشه آن ضد انگل است.
شیره فرفیون :

خوردن یک تا دو قطره از آن مسهل خوبی برای بلغم و زردآب است، مسهلی قوی برای دفع اخلاط مختلف بدن و باز کننده ی دهانه رگ های بدن است و در بعضی از ناراحتی هایی که احتیاج به باز شدن بعضی یا کلیه رگ های بدن هست مصرف می‌شود. اگر آن را بر روی زخم گزیدگی سگ هار و جانوران سمی ضماد کنید، اثر سم را دفع می‌کند و اگر روی جوش های برجسته زگیل دایم بگذارید که به اتنهای آن نفوذ کند، باعث بهبود آن می‌شود، این عمل در تعدادی از زگیل ها موثر است و در بعضی بی اثر است.

آن را با روغن زیتون مخلوط کرده و برای درمان لقوه، فلج، سستی اعضا و دردهای اعصاب و مفاصل ضماد کنید. برای تسکین از ضربه خوردگی و کوفتگی آن را با تریاک مخلوط کرده و بر موضع بمالید. یک تا دو دسی گرم از آن را به صورت شیاف استعمال کنید، برای بند آوردن ترشحات مفرط عادت ماهیانه نافع است ولی اگر ایجاد سوزش کرد با روغن گل سرخ چرب کنید.

تذکرات :

اگر روی استخوان مالیده شود، استخوان پوسته می‌اندازد و زخم می‌شود، خوردن آن برای افراد گرم مزاج مضر است، خاصیت سوزانندگی، خارش شدید و تحریکی دارد.