یکی دیگر از گیاهان دارویی که امروز به معرفی ان میپردازیم گیاه دارویی فلفل آبی است .گیاهی است از خانواده Polygonaceae، یک ساله و علفی به بلندی پنجاه تا یک صد سانتیمتر که ساقه آن پر گره است و در محل اتصال دمبرگ و ساقه گره با زواید دیده میشود. برگ آن سبز باریک، کمی دراز، شبیه برگ بید، بیضی و از دو طرف باریک است. گل آن به رنگ سفید کثیف یا قرمز است. میوه آن ریز و کوچک به شکل خوشه و به رنگ سبز مات است که سطح خارجی آن را نقاط ریز میپوشاند. برگ و دانه آن دارای طعمی تند شبیه به فلفل است. این گیاه در نقاط مرطوب و کنار آب راکد و غیرجاری میروید. در مناطق مختلف اروپا، آسیا، شمال آفریقا و امریکا شمالی به طور خودرو میروید. در ایران در مناطق شمال در اطراف رشت و در بندر گز و همچنین در مناطق جنوب غرب ایران در شوش به طور وحشی و فراوان دیده میشود. همچنین گونه دیگری از این گیاه وجود دارد که در این بخش احتیاج به ذکر آنها نیست.
نام های دیگر فلفل آبی گیاه در طب سنتی عبارت است از:فلفل الماء – زنجبیل سگ
ده گرم از آن را در یک لیتر آب جوش دم کنید و در طول روز بنوشید. محرک، مدز و قاعده آور است و برای رفع ناراحتی رحم مفید است.
هر روز ۳۰ تا ۴۰ قطره از عصاره آن را بخورید. برای بند آوردن خون و قطع اخلاط خونی، خونریزی معده، خونریزی از بواسیر و خونریزی رحمی مفید است.
هر روز یک تا ۴ گرم از خشک آن را بکوبید و با کمی آب بلع کنید و یا ۱۰ گرم از آن را در یک لیتر آب جوش دم کرده و آب صاف کرده آن را به مرور بنوشید. گرم کننده معده و کبد، محرک، مدز و قاعده آور است، در مواردی که قطع قاعدگی علت خاصی نظیر آبستنی یا یائسگی نداشته باشد، برای رفع آن مؤثر است، برای سایر عوارض رحمی مفید است، ملین، کرم کش و ضد انگلی معده است.
تازه آن را بکوبید و ضماد کنید. برای تحلیل ورم بلغمی و سفت و تحلیل خون مردگی و ورم زیر چشمی مفید است.
میوه آن را بخورید. مدز و قاعده آور است، گرم کننده معده، بادشکن و محرک است.