کافور (100 گرم )

نام علمی:Cinnamomum camphora (L.)، نام فرانسه درخت Camphrier، نام فرانسه کافور Camphre، نام انگلیسی درخت Camphor tree و نام انگلیسی کافور Camphor است. به فارسی و در کتب طب سنتی نیز کافور نامیده شده است.
تیره گیاه:برگ بو Lauraceae

کافور ماده‌ای مومی، سفید یا شفاف و جامد با فرمول C۱۰H۱۶O که دارای بوی بسیار قوی است. کافور صمغ درختی بنام درخت کافور است. این درخت همیشه سبز در آسیا و به خصوص در جزیره برنئو و فرمز وجود دارد. درخت کافور تا ۲۵–۳۰ متر رشد می‌کند و ماده کافور در اکثر نقاط آن یافت می‌شود. کافور درختی است همیشه سبز و از شاخه و برگ بسیار برخوردار است دارای گلهایی به رنگ سفید است و میوه‌ای قرمز رنگ بسیار شبیه به میوه دارچین دارد.

کافور چه کاربردی دارد؟

  از آن به صورت موضعی، استنشاقی و به شکل مایع یا نیمه جامد استفاده می‌شود.
  در قرن ۱۸ از آن برای درمان هیجان زدگی استفاده می‌شد و امروزه به عنوان نرم‌کننده نیترات سلولز، دافع حشرات، مومیایی و همچنین در آتش بازی و داروسازی استفاده می‌شود.
  در زنجیره غذایی مردم آسیا به عنوان چاشنی در شیرینی استفاده می‌شود.
  در باور مردم عامیانه مار و سایر خزندگان از بوی این گیاه می‌ترسند.
  برای خوشبو کردن جنازه و از بین بردن بوی بد احتمالی آن بنا به دستور پیامبر اکرم(ص) به میت کافور زده می‌شود.

کافور و کاهش میل جنسی

در طب سنتی یکی از اثرات آن را کاهش میل جنسی می‌دانند. ابن سینا معتقد است اگر آن را با سندل و گلاب مخلوط کنند و ببویند شهوت جنسی را قطع می‌کند و اگر آن را بنوشند این اثر بیشتر می‌شود. طبق تحقيقات انجام شده در دانشگاه شيراز اثر اصلی آن بر ميزان سنتز تستسترون نشان داده شده است. نتايج مشابهی در دانشگاه مشهد به دست آمده که با وجود اينکه در مکانيسم اصلی اظهار بی اطلاعی می‌کنند اما نشان داده‌اند که کافور در دوز کم در فرآيند اسپرم زايی و توليد هورمون‌های آندروژنيک تاثير منفی دارد. در حالی که تحقیقات انجام شده دیگر نشان می‌دهد که مصرف آن در بالاترین دوز ممکن، می‌تواند حتی باعث افزایش فعالیت جنسی گردد.

در ایران بین مردم این تصور وجود دارد که برای کاهش تمایلات جنسی در سربازخانه‌ها و پادگان‌ها و حتی دانشگاه‌ها به غذای این مراکز کافور اضافه می‌شود که با توجه به مضرات و همین‌طور کمیاب بودن آن احتما آن وجود ندارد.

کافور چیست؟، عکس کافور، قرص کافور، کافور در غذا

فواید دارویی کافور

  خواص ضد التهابی آن یک درمان ایده‌آل برای مشکلات پوستی شامل آکنه، جوش، خارش پوست و بثورات پوستی است.
  استنشاق آن برای درمان سرفه سرماخوردگی و بسیاری از مشکلات تنفسی دیگر مانند گرفتگی بینی موثر است و بویدن آن جریان تنفسی را باز می‌کند و برای درمان سرفه‌های شدید و برونشیت استفاده می‌شود.
  یک درمان موثر برای درمان خانگی قارچی و عفونت‌های پوستی ویروسی است. محلول در آب آن، درماتیت عصبی، درد و خارش بیش از حد را تسکین می‌دهد.
  گردش خون را بهتر می‌کند و برای سلامتی قلب بسیار خوب است.
  همچنین در بهبود سریع‌تر زخم‌ها کمک می‌کند.
  به بهبود درد کمک می‌کند و موجب آرامش ذهن و بدن می‌شود.
  به درمان بیماری‌های مرتبط با اسهال و استفراغ کمک می‌کند.
  به عنوان یک عنصر در کرم‌های درمان مفاصل سفت بکار می‌رود.
  استنشاق منظم آن تا حد زیادی می‌تواند مشکلات تنفسی را کاهش دهد.
  همچنین، می‌تواند به درمان زگیل، نقرس، رماتیسم، بواسیر، و زخم‌های سرد و سوختگی جزیی از طریق استنشاق یا کاربرد موضعی کمک کند.
  در طب سنتی از این گیاه به صورت خارجی برای درمان روماتیسم ماهیچه‌ای و ناراحتی‌های قلبی استفاده می‌شود و از آن به عنوان بندآورنده خونریزی بینی، مفید در درمان آفت، تقویت کننده حواس و درمان چشم درد یاد می‌شود.

عوارض کافور برای بدن

  کافور از طریق تنفس بخار آن، جذب از راه پوست بدن، خوردن، تماس با پوست یا چشم وارد بدن می‌شود و می‌تواند روی سیستم گوارشی و سیستم عصبی مرکزی اثرات نامطلوب گذاشته و باعث مسمومیت سلول‌های کبدی شود.
  مصرف یا تماس طولانی مدت با این ماده باعث مسمومیت مزمن می‌شود که به علت خاصیت سمی و تاثیر زیاد آن بر بدن است.
  اثرات سمی کافور بعد از مصرف 2 گرم ظاهر می‌شود و مقدار کشنده آن در بزرگسالان 4 گرم و در کودکان 1 گرم است.
  اثرات سمی آن شامل ناراحتی معده، ایجاد گاز معده، قولنج، تهوع و استفراغ، اسهال، اضطراب، هیجان، هذیان گویی، تشنجات صرع مانند و انقباض قلب است و علایمی که به ویژه در کودکان ظاهر می‌شود شامل هذیان، اسپاسم‌ها و اختلالات تنفسی است.
  بعد از دریافت مقداری از آن، تشنج به همراه افسردگی، آسیب کلیه‌ها، انقباض قلب و اغمای بعد از تشنج اتفاق می‌افتد.
  خوردن این دارو باعث احساس سرما و لرزیدن بدن و نیز تاری چشم و آنوریا( قطع دفع ادرار) می‌شود.
  گاه به دنبال استفاده از مرهم‌های روغنی آن، اگزمای تماسی ایجاد می‌گردد.
  استفاده موضعی از این گیاه نیز منجر به تحریک پوست و ایجاد مسمومیت‌های ناشی از جذب یا تنفس آن می‌شود.
  استفاده از آن در دوران بارداری و برای نوزادان ممنوع است.

البته تمامی این اثرات و علایم زمانی است که بطور مستقیم آن را بخوریم یا بوی آن را استنشاق کنیم یا با پوست تماس پیدا کند و مقدار کمی از آن در غذا علامتی ایجاد نخواهد کرد.