آلاله

گل آلاله marsh crowfoot

Ranunculus asiaticus

نام‌های دیگر آن: آلاله ایرانی ( فارسی )کبیکج، کبیکه، کف الضبع، کف السبع، موشک، موسک، ماستوا چچکی و گل اشرفی است.

گونه ای گیاه چند ساله از جنس Ranunculus و تیره آلالگان(Ranunculaceae) بومی منطقه مدیترانه شرقی، جنوب غربی آسیا، جنوب شرقی اروپا (کرت، Karpathos و رودز)، و شمال شرقی آفریقا است.

طبیعت گل آلاله:طبع گرم و خشک
گل آلاله کم پَر، یک گیاه زینتی بسیار محبوب، در باغها است، و به طور گسترده ای در نقاط مختلف جهان کشت میشود.
نزدیک به۶۰۰ گونه آن از گل آلاله در جهان شناخته شده است. در ایران در حدود۶۰ گونه از این گیاه می‌روید و برخی از این گونه ها در بعضی از مناطق ایران به صورت خودرو و بومی دیده می‌شود. آلاله های خودرو در جنگل ها، مرداب ها، کنار نهرها، چشمه ها، حاشیه کشتزارها و جاده ها، در آبهای کم عمق باتلاق ها و نیز در کوهستان ها می‌رویند.

کاربرد درمانی گل آلاله

-استفاده موضعی گرد ریشه این گیاه برای ناراحتی‌های پوست، جرب، جوش و کورک مفید است.
-برای بیماری‌های جرب می‌توان ضماد برگ تازه آن را مخلوط با روغن گذاشت.
- برای دردهای رماتیسم، سیاتیک و تورم مفاصل پارچه نازک را به شیره این گیاه آغشته کنید و در محل درد بگذارید.

ترکیبات گل آلاله

ترکیبات شیمیایی

از ترکیبات مهم گیاه آلاله می‌توان به گلیکوزید رانونکولین اشاره کرد که در هنگام خرد شدن گیاه به پروتوآنمونین که ترکیبی فرار و سوزاننده است تجزیه می‌شود که این ترکیب هم سریعاً دیمر (دو تایی) می‌شود به ترکیب آنمونین که غیر التهاب زاست. اگر گیاه خشک شده باشد توانایی تشکیل پروتوآنمونین را ندارد. تر کیبان موجود موجب ایجاد علائم سمیت التهابی می‌شوند. همچنین گفته می‌شود که گیاه موجب ایجاد علامت های خواب آلودگی و خستگی در فرد می‌شود.
مضرات گل آلاله

گیاه تازه اصولاً سمی است و حتی اگر حیوانات آن را مخلوط علوفه مصرف کنند باعث تورم دستگاه گوارش و ناراحتی های گوارشی می‌شود و ممکن است اعمال گردش خون و دستگاه تنفسی را نیز دچار اختلال کند و در مواردی منجر به مرگ شده است. در انسان به صورت خوراکی می‌تواند منجر به التهاب دستگاه گوارش، اسهال و التهاب در مجاری ادراری شود و به صورت موضعی سبب ایجاد تاول و التهاب پوستی گردد. در صورت مسمومیت خوراکی استفاده از چارکول فعال و شتشوی معده توصیه می‌شود و در تماس موضعی استفاده از ترکیبات ضد التهاب پس از شستشو کامل موضع با محلول پرمنگنات پتاسیم توصیه شده است. گفته می‌شود که سمیت گیاه خشک شده بسیار کمتر از گیاه تازه است (به دلیل تغییر برخی ترکیبات و عدم توانایی تبدیل رانونکولین به پروتوآنمونین)
در خانم های حامله به طور قطع منع مصرف دارد.
در حاملگی و شیر دهی،توصیه نمی‌شود.

نحوه استفاده گل آلاله

این گیاه در زبان کردی (گیا میرگ) و یا (ماس مال ) خوانده میشود.
گل و تمام گیاه آلاله برای دفع رماتیسم بی نظیر است که در این صورت باید 200 گرم از تمام گیاه آلاله را کوبیده و پودر حاصل را با ماست مخلوط کرده و بر محل رماتیسم که معمولا ساق پا است از شب تاصبح مالیده و بسته شود روز بعد غده های آبکی زیادی بر محل ظاهر میشوند که باید با سوزن آب آن را خارج کرد تا عامل رماتیسم ریشه کن شود .
جوشانده آلاله با گل ختمی و خاکشیر برای باز کردن انواع غده های سرطانی مفید است که باید هر سه را کوبیده و بر محل ببندیم این گیاه حاوی آلکالویید سمی به نام رنونکول است که موجب سرخی پوست میشود و علامت مسمومیت آن اسهال سیاه رنگ و شدید است که برای دفع مسمومیت باید مسهلات ملایم و مدرها و مواد نرم کننده به مسموم داد تا شکمش روان شده و دفع سم شود.