بخو رالاکراد

آناغورس

درختچه است که در جنگل های کردستان ایران به نام محلی قره تاج و در کتب طب سنتی با نام های آناغورس، خرنوب الخنازیر و عود منتن نام برده می‌شود.

مشخصات آناغورین

درختچه کوچکی است که بلندی آن تا 3 متر، برگ های آن مرکب دارای 3 برگچه که از یک نقطه خارج شده و با دم برگ دراز به ساقه متصل می‌شود. هر برگچه بیضی دو طرف آن باریک و نوک تیز است. گل های آن زرد و میوه هایش به شکل غلاف لوبیا به درازای 10 -15 سانتیمتر که در داخل آن 3-8 دانه قرار دارد. از تمام گیاه و چوب آن بوی نامطبوعی بر می‌خیزد. این درختچه در مناطق مدیترانه ای، آسیا و ایران می‌روید. در ایران در جنگل های کردستان می‌روید.

ترکیبات شیمیایی آناغورین

از نظر ترکیبات شیمیایی در گیاه وجود آلکالوئیدهای آناژیرین و سیتی زین تایید شده و به علاوه در تخم آن علاوه بر آلکالوئید مقداری روغن و ماده رنگین وجود دارد.

کاربرد درمانی

آناغورس از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است. در مورد خواص دارویی آن معتقدند که ضماد له شده برگ تازه آن بری تحلیل ورم ها نافع است و ضماد برگ خشک آن قوی تر است و برای خشک کردن جراحت نیز به کار می‌رود. دانه آن قی آور و ملین است و در خوردن آن باید احتیاط شود چون سمی است و بچه ها ممکن است به جای لوبیا بخورند. اسراف در خوردن آن قی شدید و آشفتگی می‌آورد.

اگر مقدار 4 گرم از آب برگ آن با سرکه خورده شود سردرد را تسکین می‌دهد و اخراج جنین و مشیمه را تسهیل می‌نماید و قاعده آور است. مالیدن عصاره ریشه گیاه برای تحلیل ورم ها بسیار مفید است. مقدار خوراک از برگ و ساقه و یا ریشه آن حدود 10 گرم است که به صورت دم کرده مخلوط با عسل و یا شربت مصرف می‌شود و مسهل است.