بذر شوکران

استفاده از گیاهان دارویی بدون مشورت با پزشک و کارشناسان طب سنتی موجب خسران و زیان فراوان است. خواهشمند است مصرف این گیاه و سایر گیاهان دارویی را برای حفظ سلامتی و جلوگیری از ایجاد بیماری های مختلف  به صورت خود سرانه انجام ندهید .مطالب زیر صرفا جهت اطلاع و آگاهی  است و به هیچ عنوان توصیه پزشکی، درمانی نمی‌گردد. تعیین نوع گیاه، دوز مصرفی و.... با توجه به بیماری و نیازکاربران عزیز به عهده پزشکان، متخصصین و کارشناسان طب سنتی است. لذا این شرکت در قبال عوارض ناشی از فروشو مصرف بذر گیاه شوکران  ( بسیار سمی ) در رابطه سلامتی آن عزیزان ندارد

هشدار به خریداران این گیاه

تمامی اعضای این گیاه اعم از بذر ،برگ، ساقه سمی است استفاده خود سرانه و بدون نسخه و مشورت پزشک خطر مرگ را به همراه دارد

شوکران گیاهی از زیرتیرهٔ چتری ها (نام علمی Apioideae) از جنس شوکران ها (نام علمی Conium) است. در قدیم به شوکران، دوراس تفتی، بیخ کوهی و تفت بیخ هم گفته می‌شد. به ویژه در جنوب ایران به آن دوراس تفتی گفته می‌شد که منسوب به شهر تفت یزد است.

گیاه شوکران از گیاهان دارویی بوده، تمام قسمتهای گیاه دارای سمی کشنده است. شوکران در بسیاری مناطق به صورت انگل بر روی سایر گیاهان دیده میشود.

شوکران (Poison hemlock) از گلهای بسیار زیبا است، لیکن علی رغم داشتن ظاهری زیبا و جذاب دارای سمی کشنده بوده، تمام قسمتهای این گیاه دارای مواد الکالوئیدی سمی است. البته این گیاه جزو گیاهان دارویی طبقه بندی شده، از آن در طب سنتی و صنعت داروسازی استفاده میگردد و کشت آن تنها به منظور کاربرد دارویی و جنبه صنعتی متداول است.

این گیاه خاص مناطق مرطوب، خاک های غنی از مواد غذایی است و به طور عمده در محصولات زراعی چند ساله و حاشیه نهرها یافت می‌شود. همچنین در اغلب موارد، شوکران، بصورت انگل بر روی گیاهان دیگر به ویژه انواع سبزیجات وجود داشته و بر‌ آنها میپیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می‌باشند.

این گیاه به خاکهای مرطوب نیاز دارد و دراراضی سنگلاخ و متروکه و مرطوب رویش داشته و گلهای آن در ماه تیر و مرداد سال دوم ظاهر می‌شود.

در گذشته، پزشکان ایرانی و یونانی از گیاه شوکران، استفاده های داروئی بسیار می‌بردند. نیم تا یک گرم این سم برای یک انسان بالغ کشنده است. گیاه «نرسیده» و جوان شوکران سمی تر از گیاه «رسیده» و بالغ است. تاثیر سم این گیاه، مستقیماً بروی سیستم اعصاب بوده و پس از عوارضی چون حالت تهوع و لکنت زبان از طریق از کار افتادن سیستم تنفسی عامل مرگ می‌شود.

خواص گیاه شوکران نیز به طور عمده، کمک به درمان آرتروز و خاصیت آرام بخش است. همچنین اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده میکرده اند.برای آشنایی بیشتر با گیاه شوکران با ستاره همراه شوید.

مشخصات ظاهری و گیاه شناسی شوکران
شوکران، گیاهی است علفی، دوساله یا چند ساله با شاخه های فراوان، گلهایی که به رنگ سفید تا حدودی زرد رنگ است .
از خصوصیات مهم این گیاه، داشتن لکه های قرمز تا قهوه ای بر روی ساقه ها و خصوصاً قسمت های تحتانی ساقه است. میوه های آن تا حدودی مشابه زنیان و آنیسون است.

مواد و ترکیبات شیمیایی گیاه شوکران
شوکران کبیر حاوی آلکالوئیدهای سیکوتین، متیل کونیسین، کونهیدرین، پسودوکونهیدرین، صمغ، پکتین، رزین، کاروتن، اسید استیک و املاح است. آلکالوئید سمی کونین (Coniine) و ترکیبات مرتبط با آن در تمامی اندام گیاه وجود دارد. مخصوصا در میوه ها (بیش از 3/5%) بیشترین تمرکز این آلکالوئید سمی است تا جایی که دیواره درونی میوه را لایه کونین می‌نامند.
مضرات گل شوکران (موارد احتیاطی و منع مصرف)
تاثیر سم این گیاه، مستقیما بروی سیستم اعصاب بوده و پس از عوارضی چون حالت تهوع و لکنت زبان از طریق از کار افتادن سیستم تنفسی باعثمرگ می‌شود.
مصرف بیش از نیم تا یگ گرم از این گیاه سمی، ابتدا عضلات ارادی را فلج مى کند، سپس عضلات تنفسى سینه و در آخر عضلات دیافراگم فلج مى شود و حالت اختناق عارض شده و موجب مرگ مى گردد. جالب است بدانید، از این گیاه و سم آن برای مسموم کردن سقراط فیلسوف مشهور یونانی استفاده شد.