علف بواسیر

علف بواسیر گونه ای گیاه علفی از جنس Erechtites در خانواده کاسنی (Asteraceae) بومی آمریکا و کانادا است
   در آمریکا این گیاه به عنوان یک علف هرز بسیار مشکل زا شناخته می‌شود و در زمانیکه در میان گیاهانی مانند نعنا رشد می‌کند به شدت ضرر وارد می‌کند چراکه با گیاه اصلی مخلوط شده و بر روی عصاره بدست آمده از گیاه اصلی تاثیر می‌گذارد.
   علف بواسیر گیاهی است علفی با ساقه ای سبز رنگ. برگهای این گیاه ساده، ضخیم و دندانه دار است که از نظر ظاهری به برگهای کاهوی وحشی شباهت دارد. گلها زرد بوده و در پاییز ایجاد می‌شوند. گلها در نهایت خوشه ای باریک از بذر را به جا می‌گذارند.
   این گیاه شاخه شاخه شده و به صورت انبوهی از ساقه ها رشد می‌کند. این گونه از آتش سود می‌برد و معمولا از اولین گیاهانی است که پس از آتش سوزی رشد می‌کند و به همین دلیل در برخی مناطق به آن fireweed می‌گویند.
   ساقه مرکزی با مقطعی گرد و بدون کرک است که خطوط عمودی سبز تیره رنگی بر روی آن وجود دارد.
   ساقه مرکزی با مقطعی گرد و بدون کرک است که خطوط عمودی سبز تیره رنگی بر روی آن وجود دارد.
   برگهای متناوب آن به پهنای 3*8، کشیده و با انتهایی گرد هستند(oblanceolate leaves). سطح رویی برگها کرکدار بوده که باعث می‌شود روشنتر باشد. برگهای پایینی دم برگ کوتاهی دارند در حالیکه برگهای بالایی تقریبا به ساقه چسبیده اند. ساقه در انتها به یک گل آذین ختم می‌شود که دارای گلچه هایی لوله ای است که توسط براکته هایی نرم پوشیده شده اند. این براکته ها ظاهری ارغوانی رنگ به گل آذین می‌دهند. گلچه ها که به ندرت از میان براکته ها قابل دیدن هستند سفیدند. گلچه های خارجی بارور و دارای مادگی اند ولی گلچه های درونی هرمافرودیت و یا عقیم هستند.
   سیستم ریشه ای علف بواسیر سطحی و افشان است.
   این گیاه مناطق مرطوب را می‌پسندد ولی می‌تواند تا حدودی خشکی را تحمل کند. این گیاه در مناطق شهری نیز به خوبی رشد می‌کند. بذرهای این گیاه به کمک باد پراکنده می‌شود و به عنوان غذای پرندگان نیز استفاده می‌شود که می‌تواند یکی از راه های پراکنده شدن آن باشد.
   این گیاه از سایه تا آفتاب کامل را می‌تواند تحمل کند. به رطوبت بالایی نیاز دارد و اندازه گیاه به میزان زیادی به رطوبت و حاصلخیز خاک بستگی دارد. به خاکهایی با سنگریزه نیاز دارد به طوریکه اغلب در ریل قطارها رشد می‌کند. پراکندگی این گیاه اغلب در چمن زارهایی با خاکهای تیره و مرطوب، جنگلهایی که خاکهایی سنگریزه دار داشته باشند، دشتهای ناهموار، حاشیه مردابها و نهرها، مناطق پرت شهری و ریل قطار هاست.
   اسانس این گیاه زرد شفاف است که از عصاره گیری با آب بدست می‌آید، طعم تلخ و سوزاننده ای دارد و رایحه کمی دارد.
   خواص این گیاه قابض، نیروبخش، تصفیه کننده و قی آور است. در میان بومیان آمریکا برای درمان اگزما، اسهال خونی و خونریزی استفاده می‌شد. علاوه بر این در مرجع دارویی ایالات متحده آمریکا برای درمان بواسیر توصیه شده است. به علت دارا بودن ترکیبات ضد انقباض برای درمان کولیک، گرفتگی عضلات و سکسکه موثر است. به صورت خارجی برای تسکین دردهای ناشی از نقرس، رماتیسم و درهای سیاتیکی استفاده می‌شود. این گیاه در درمان بافتهای مخاطی ریه، معده و روده بسیار موثر و برای درمان وبا و بواسیر بسیار توصیه شده است. علف بواسیر می‌تواند بر روی بافتهای مخاطی روده تاثیر گذاشته و دردهای ناشی از بواسیر را کاهش داده و همچنین می‌تواند روند بهبودی را تسریع ببخشد.
   دکتر Roberts Bartholow نویسنده داروهای آمریکای شمالی بیان می‌کند که این گیاه دارای خاصیت ضدعفونی کننده (antiseptic) است و می‌تواند عفونتهایی که به سختی درمان می‌شود را بهبود ببخشد. به هضم غذا و کاهش سوزش معده کمک می‌کند. این گیاه در درمان سردرد، التهاب، اگزما، تبخال و سایر بیماری های پوستی موثر است. این گیاه ابتدا بر روی قلب تاثیر گذاشته و با باز کردن مویرگها باعث گرم شدن بدن می‌شود. در مرحله بعد بدن شروع به عرق کردن می‌کند و در نهایت باز شدگی عضلات رخ می‌دهد.
   این گیاه تولید رنگ آبی می‌کند و برای رنگ آمیزی پشم و نخ استفاده می‌شود.
   از آفات مهم این گیاه می‌توان به شته و بید اشاره کرد.