بالباجوار

گیاه بالباجوار

نام‌های دیگر بالباجوار : شوک الضب – اوتنجن، Blepharie.

مشخصات گیاه

گیاهی است از خانواده‌ی Acanthaceae، چند ساله و کوتاه که قسمت پایین ساقه‌های آن چوبی است. برگ‌های آن بیضی، کمی دراز، ساده و بدون دمبرگ و دندانه‌دار است، دندانه‌‌های آن منتهی به خار ظریف می‌شود. گل‌‌های آن آبی رنگ است که در کاسبرگ‌های پوشیده از کرک و خار جای دارد. میوه‌ی بالباجوار کپسول تخم مرغی به طول ۵-۴ سانتی‌متر است که دو عدد دانه در آن قرار دارد. این گیاه در مناطق گرم و خشک هند در پنجاب و سند، پاکستان، بلوچستان و در ایران، عربستان، مصر و حبشه انتشار دارد. در ایران در جنوب، کرمان، جبال بارز، لار، بندرعباس، بین لار و بندر لنگه، هرمز، قشم، برازجان و در بلوچستان در مکران، سرباز، هودیان، خاران و خاش می‌روید. این گیاه دار‌ای گونه‌ی دیگری نیز است.

برگ بالباجوار
کار برد درمانی

آب دم‌کرده‌ی آن را بنوشید. مقوی، مدر و بندآورنده‌ی خون است، بر‌ای تقویت نیروی جنسی مؤثر است، در مواردی که ادرار قطره قطره و با ناراحتی و درد دفع می‌شود اثر مفید دارد.
دانه‌ی بالباجوار

ترکیب شیمیایی: ۲/۱ درصد گلوکوزید تلخ بلغارین – ۱/۲ درصد آلانتوان – گلوکوزید – کاتچول – ساپونین – تانن.

خواص درمانی: آن را بخورید. محلل و مدر است، نیروی جنسی را افزایش می‌دهد، سینه را نرم می‌کند.