قیمت و خرید سازو

از نام‌های دیگر این علف هرز می‌توان سوف، فونَک، خونَک و ژرک را نام برد. سازوها در ایران بیش از 18 گونه و چند واریته‌ی مختلف دارند. گیاهانی یک‌ساله، چندساله و علفی از تیره‌ی سازو هستند و کم و بیش شبیه یکدیگرند و به طریق جنسی و غیرجنسی تکثیر می‌شوند. بعضی گونه‌ها در کنار جویبارها، برخی در زمین‌های بایر و خشک و برخی نیز در سواحل دریای خزر روی شن‌های ساحلی می‌رویند. ساقه‌های زیرین آن‌ها در هم رفته‌اند و در داخل خاک پنجه می‌زنند و گیاه را به شکل بوته‌ای انبوه در‌می‌آورند. ارتفاع آن‌ها بین 0/5 تا 1/5 متر است، ساقه‌های هوایی آن‌ها سبز، صاف، بلند، میان‌تهی، نوک‌تیز و بدون انشعاب‌اند و مغز ساقه‌ی برخی از آن‌ها را سلول‌های ستاره‌ای تشکیل می‌دهد. ساقه‌های سازو در بافتن حصیرهای نازک و ظریف به کار می‌رود. مهم‌ترین گونه‌هایی که در بیش‌تر مناطق ایران می‌رویند عبارت‌اند از: J. rigidus، J. inflexus، J. effusus و ژرک (J. articulatus). گونه‌ی J. effusus گیاهی چندساله است و خاک‌های اسیدی و بدون هوا و مناطق مرطوب و باتلاقی را ترجیح می‌دهد. برنج‌زارها، کنار راه‌ها و حاشیه‌ی مزارع محل پراکندگی این گیاه است، زیستگاه این گونه در شمال لاهیجان گزارش شده است. زیستگاه ژرک در استان مرکزی، پلور و کندوان گزارش شده است. از روش‌های کنترل این علف هرز می‌توان به مبارزه‌ی زراعی و شیمیایی اشاره کرد.